ایسو ابومنزوی

زمین خمیازه میکشد، کلاغ از بالای درختی خیره به دکمه سردست عابری در پیاده رو. حون خیس از بارش بی خیالی، مات از جنبش فصل، به آنسوی خیابان شاخک می جنباند و من، تا خرخره در اسفند ترین حالت خود منتظرم. حقیقت لابلای انگشتانم غلت میخورد و حلقه به حلقه بر زمین میریزد. کم کم از خاک کمی فروردین متصاعد میشود و عابران را به جنبش وا میدارد. 
شهر برایم غریب است، آدم ها غریبه تر. خیابان ها را می‌شناسم، چهارراه ها را هم، کسانی که از روبرو می‌آیند و سلام می‌کنند را می‌شناسم، آن‌ها که قبل از رفتن خداحافظی می‌کنند را هم؛ ولی زمین و زمان و مخلوقات برایم غریبه‌اند. میان این طوسیِ ممتد غربت، خط سفید آشنایی هم هست؟
"فردا" می‌داند…

 

 

 

تنهاترین نهنگ دنیا؛
عنوانی بود که نیویورک تایمز در سال ۲۰۰۴ به یک وال آبی داد! ، قضیه از این قرار بود که تنهاترین نهنگ ، نهنگی بود که دانشمندان او را از سال ۱۹۹۲ تحت نظر داشتند تا بالاخره علت تنهایی‌اش را کشف کردند!
نهنگ ۵۲ هرتزی ، نامی بود که دانشمندان پس از ضبط صدایش برای او در نظر گرفتند . محدوده صوتی آواز وال‌های آبی بین ۱۵ تا ۲۰ هرتز است در حالی که آواز این نهنگ فرکانسی معادل ۵۲ هرتز داشت ، در نتیجه توسط هیچ نهنگ دیگری قابل شنیدن و شناسایی نبود …این نهنگ که به خاطر فرکانس صدایش «۵۲ هرتز» نیز نامیده می‌شود، تنهاترین نهنگ دنیا خوانده می‌شود که هیچ پاسخی برای نغمه‌های عاشقانه‌اش دریافت نمی‌کند. «۵۲ هرتز» نه تنها در فرکانسی به مراتب بالاتر می‌خواند، بلکه بسیار کوتاه‌تر و به دفعات بیشتری نسبت به دیگر گونه‌های نهنگ می‌خواند، تو گویی به زبانی صحبت می‌کند که تنها خود آن را می‌فهمد و عجیب‌تر آنکه در انتخاب مسیر مهاجرت خود هم هرگز مسیر سایر نهنگ‌ها را انتخاب نمی‌کند!

گروه iday که یک گروه موسیقی روسی می‌باشد با الهام از زندگی این نهنگ یک قطعه ساخته‌است که از صدای ضبط شده همین نهنگ تنها هم در این قطعه استفاده شده است.

دانلود موسیقی با کیفیت 128kbps

موزیک ویدئو در آپارات (بسی پیشنهاد می‌شود)

درد مرا، سوز مرا، حسرتِ دیدار مرا
مرگ مرا، صبر مرا، ساز ناکوک مرا

هرچه راهِ دور مرا، این نرسیدن مرا
مقصد نزدیک تو را، آرزو در چنگ تو را

تلخی ایام مرا، نیمه شبِ خیس مرا
این غم مکتوب مرا، خيال آسوده تو را

یاد نگاهِ تو به هر لحظه مرا
زیر باران‌ها، خیابان‌ها مرا

کابوس مرا، حنجره را، دود مرا
دیده‌ی مبهوت مرا، این لبِ مسکوت مرا

کلام ناحق تو را، واژه‌ی ناگفته مرا
تیر تو را تیغ تو را، زخم ناسور مرا

ماه به آسمان تویی، ابرِ به زنجیر منم
یگانه‌ی شوخ تویی که قوم مهجور منم

به یاد مکتوب تویی، حسرت یک عمر تویی
زِ یاد فراموش منم، آتش خاموش منم

راز تویی، فاش تویی، حلقه‌ی مفقود تویی
خوشه‌ی انگور تویی، انار دلخون منم

شاد و سرمست تویی، به خنده‌ها سیر تویی
به رنج غلطیده منم، گمشده در پوچ منم

خشم تویی، قهر تویی، جمله‌ی مظلوم منم
در آغوش غیر تویی، مچاله در خویش منم